Review by Nieuwe Noten
"Ivan Vukosavljevic dong vorig jaar met 'Trills, spills & bellyaches' voor gitaar en elektronica nog mee naar de Tera de Mayez Oyensprijs. We merkten bij die gelegenheid op dat “Vukosavljevic met zijn repetitieve, van distorsie vergeven, muzikale lijnen de luisteraar van begin tot eind wist te boeien.” Hij won de prijs niet, niemand won hem. De jury vond de inzendingen beneden de maat. Maar nu is Vukosavljevic toch maar mooi één van de genomineerden voor de Gaudemaus Award. Naar eigen zeggen is hij in zijn werk gefascineerd door “de bijproducten van bepaalde manieren van spelen, die kleine ongewenste geluiden. Ik probeer die geluiden te vangen en daar een compositie van te maken.” Bij ‘Stone Skeleton’ stond hem daarbij tevens het beeld van een hunnebed aan: de constructie zoals wij die nu kennen, volledig ontdaan van zijn vroegere bedoeling. De “idee dat iets volledig is ontkleed van zijn doelstelling: schoonheid die niet was bedoeld, dat was een metafoor die mij vergezelde terwijl ik dit schreef, schoonheid in abstractie.” Het komt tot uiting in het geluid van Daan van Koppen’s baritonsax. De noten die hij blaast rechtstreeks in Martin van Hees’ elektrische gitaar, die dient als een klankkast en onbekommerd met het diepe geluid van de sax aan de haal gaat. Het ensemble pakt het verder op en vergroot het uit, met overweldigend effect."